*Someone from the Past

Kanina ko pa gustong magblog. Iniisip kung ano'ng magandang entry, wala akong maisip. Paulit-ulit lang kasi since pinaalis ko yung assistant ko dito sa shop 2 weeks ago. Habang naglalaro ng gunbound around 9 pm, nag-ring yung phone dito sa shop. Di ko pinapansin kasi wala namang natawag sa kin, so di ko sinagot yung telepono kasi alam ko din namang si Mama na ang sasagot non sa loob. After 2 minutes, tinawag ako nung tindero namin.. Phone call, lalaki daw. Hmmm.. imposibleng si Bullit kasi training nya ngayon.

Conversation on the phone
Joanne: Hello... sino to?
Man: Hello.. puede po kay Joanne.
Joanne: uhhhh.... sino to?
Man: Si Che-Che.
*Oh my god.. ano to lokohan?!!!
*startled

Joanne: uhhhh... saang company po kayo?

*oh my.. sana walang sabihin na company...

Che: Friend po nya ko...
Joanne: Si Joanne na nga ako... Che? as in Percival Jimenez?
Che: Oo... Jo.. ikaw na ba yan? kamusta ka na?
Joanne: Oh my God! Che!!! It's been so long... Kamusta na... Pano mo nalaman number ko?
Che: Kinuha ko kay Tita.........................................
Joanne: Oh my... Che.. ang tagal tagal na nating di nagkita..
Che: Oo nga eh.. antagal na kitang gustong tawagan kaso natatakot ako baka di mo ko pansinin.. baka di mo na ko makilala.

Medyo matagal din kami nag-usap. Che2x is my 1st bf way back in high school. I met him through my ex step mother at Nueva Ecija, 1991. Actually, taga Navotas siya; sinama lang siya ng father ko sa NE pagsundo sa min kasi nagbakasyon kami noon don.

Joanne: oh.. balita ko may asawa ka na ah...
Che2: Oo.. may anak na din ako, 5 yrs old. Actually, schooling na din siya.
Joanne: Naks.. tatay na tatay na.
Che2: Ikaw? ano? nag-asawa ka na ba?
Ouch... Ano ba namang tanong yan.
Joanne: Ahuh... hmmm... Dadating din yon. Di ko pa siguro nakikita.
Che2: Baka naman mapili ka..
Joanne: *chuckled hindi naman. Di lang nag work out yung mga past relationships ko.

I dont know but I was giggling.. Para kong nabuhayan... Di ko maintindihan yung feeling.
Totoo ba to? talaga bang si Che2 yung nakausap ko sa phone? Para kong nananaginip. Kung bibilangin ko... 13 yrs na kaming di nagkikita but until now, natatandaan ko pa din in every detail the 1st time I saw him.. yung mga kulitan namin.. lambingan.. yung mga 1st time and sweet moments.. and kung pano kami naghiwalay.. pati na din yung last na nakita ko siya. Wala kasing tuldok yung paghihiwalay namin.

It keeps on rumbling in my head.. Isusulat ko ba dito kung ano yung nangyari or wag na kasi tapos na din siya.. Pero gusto kong mag reminisce, kung anong mga ginawa ko noon nung naghihintay pa ko sa kanya nung highschool and college. Nagkaron kami ng chance na magkita ulit before I graduate in college. Neighbor kasi siya ng classmate ko sa thesis.. Pero siyempre, nahihiya ako noon atsaka sabi din ng classmate ko na may gf na kaya di na lang ako nagpursue na mameet ko siya. After college, nagkaron ako ng contact sa ex-stepmother ko. Sabi may gf na din ulit. I abandoned the thought na magkikita pa kami kasi meron na din akong bf non.. Syempre, ayaw ko din namang magulo yung present relationship ko. After a year, nabalitaan ko.. kinasal na siya.

Ngayon, kakatawag lang nya... Parang nasa langit ang utak ko. Ang tagal kong hinintay to. Nasabi ko ba lahat ng gusto kong sabihin noon? After 13 years saka lang nya inexplain sa kin lahat. I don't know if I'm dwelling too much on the past.. Kung tutuusin tapos na siya. May sarili na din akong buhay, masaya na din naman siguro siya sa buhay nya.

Naalala ko lang nung bata pa ko.. nung inlove na inlove pa ko sa kanya. Sabi ko sa sarili ko, pag nagkasasakyan ako.. hahanapin ko siya sa Navotas.. Susuyurin ko ang buong Navotas.
Ngayon, iniisip ko kung anong nangyari nung nagkaron ako ng sasakyan. Bakit di ko na siya hinanap..

Para lang kasing bumalik yung dating feelings. Hahaha!!
Is that what they called: First Love Never Dies? Nyahahaha!!
Natatawa ako sa sarili ko.

But I'm glad he called...
I can't wait to hear from him again.

Bakit pag may nakakausap akong ex ko.. puro sorry ang nababanggit?
Ganon ba talaga ko katanga nung bata pa ko?

Malas

Malas ata ako ngayong May.

Until now, I'm still in shock on what happen to me last night.
Somebody stole my bag in my shop.
Lahat ng importanteng id's nandon; my atm, TIN card, driver's license.. etc.
I lost my cash and wallet... isama mo pa don yung kikay kit ko.

Pumasok kasi ako sa loob ng bahay due to nature call. Around 12 am, I told my brother to look after the counter while playing ragnarok. When I opened the door, may 2 lalaki don sa tindahan.. nakita na may computer shop pala kaya pumasok. He asked me how much was the internet rental, I talked to him for a while and he told me that he'll just wait for his friend. So, I said 'Ok' and left him with my brother who's just occupying the pc near the counter. When I got back, wala na yung lalaki. Sa loob-loob ko lang.. That's ok. I'm about to close the shop by 1:00 am.

Around 1, don ko na napansin na wala na pala yung bag ko. Hinalughog ko na yung buong counter, wala talaga. Huling kita ko sa bag ko is around 11pm kasi nagpapalit pa yung cashier namin. Sobrang nanlumo ako. Hindi ko maimagine na puedeng mangyari sa kin to ng dalawang beses sa isang buwan. I lost a cash worth 5+K. Naiyak talaga ako.. and until now.. Naluluha pa din ako sa sobrang hinayang and galit.

Umuwi akong nanglulumo.. I talked to my friend Kian on the phone, medyo nahimasmasan ako. Pero alam mo yung feeling na gusto mong matulog pero di ka makatulog kasi di mo matanggap sa sarili mo na wala kang pera bukas pag gising mo? Kasama na don yung wallet and everything.. Waaaa!! Yung mga pictures ko!! Syet! pati pala picture ni Legolas nanakaw.

First week of the month, I also lost 3+K on my car. I was too sleepy and didn't notice that I left it on my car. I last seen my pouch when I pay the toll fee so I know I didn't left it anywhere else. Who's the culprit? My mom's driver... Nakasalubong ko kasi siya pag uwi, he told me na nasira daw yung service car pangkuha ng dyaryo kaya hihiramin daw nya sa kin yung revo. Binigay ko naman yung susi, may pahabol pa kong sabi.. "Pa-gasan mo yan ha.. kakapa-gas ko lang nyan kanina." Goodbye pouch with the cash inside it... Until now, he's still denying that he never saw it. Ang nagagawa nga naman ng pera sa tao.

Before I lost my cash, nasaksak yung likod ng aircon na gamit ko dito sa shop. So, syempre.. nasa likod siya ng shop hindi ko nakita kung sino ang gumawa. Kinabukasan, pinaayos ko yung aircon. Tinamaan yung compressor pati yung mga tubes. Ginawan na lang ng paraan para magamit ko pa. Naiyak ako sa fee nung gumawa, ako na nga bumili ng freon pero ang laki ng binayaran ko. I was thinking that time na bibili ako ng bagong aircon. Target ko sana before the month ends, may bago na kong aircon... Mabayaran yung ibang bills... Or kaya mapatanggal ko na tong brace ko at magpalagay ng bridge teeth sa bagang. Nanlulumo pa din ako pag naiisip ko.

Sa nangyari sa king to.. Naisip ko, eto ang panahon na dapat magpakatatag at magsipag ng husto. Kelangan kong ibawi ang nawala sa kin.

Naisip ko lang.. Pano kaya nakakatulog ang mga magnanakaw?
Bago ba sila matulog, naiisip ba nila yung perhuwisyo na nagawa nila sa kapwa nila?

Sana kahit yung mga importantend ID's, maibalik sa akin.
Yon na lang dapat ang ipagdasal ko gabi-gabi.

Sa kanila na yung pera... kaya ko pang bawiin yon.... tangina sila.
(huh! yon na lang ang kaya kong sabihin.. sana kunin na din sila ni satanas)