Sorry

Last night, nag dinner kami ni Chris sa Makati. Ok naman, although medyo late na talaga kami buti naabutan pa naming bukas yung North Park. Around 1 am, after dinner.. naisip naming mag-coffee sa Starbucks pero parang ala na atang open sa Makati ng ganong oras.. kaya naisip namin na sa Ortigas na lang. May bago palang open don na parang Libis style. May nakita kaming Starbucks na open pa, pag park ni Chris ng kotse.. habang naglalakad, parang may naramdaman akong humulagpos sa right na paa ko. Oh my gulay!! Yung sandals ko, napigtal!! Waaaa!! Buti nasa tapat na kami ng starbucks non, medyo natagalan kami kasi ang gusto nya eh kaming 2 ang mag-oorder ng coffee.. Ang kulit! pano kaya ko makaka-order? Kaladkadin ko kaya yung sandals ko no? Ayon, kakapilit.. nagclose na tuloy ang Starbucks.. Wala na ngang kape, pigtal pa sandals ko!
Kainis kasi tong si Chris eh.. ang arte. Yan tuloy, nagclose ang starbucks! :p
Ang bagsak namin? Sa Shell select, at sa shop na lang kami nag kape habang naglalaro ako ng gunbound.
Hmmmppp!! Malas! Nag-drive ako pauwi ng naka-apak.

Nag-away na naman kami ni Cort the other day... last sunday ata. Nasa akin ang mali... napikon ko kasi nagkukunyarian akong nagseselos, binabaan pa ko ng fon. Ayon, mas naasar siguro. Yon naman ang lagi naming pinag-aawayan.. Yung selos ever. Pero parang malala ata to. Ilang araw na kaming di nag-uusap, nitext di siya nagrereply... Mas naramdaman ko kanina yung coldness nung paalis na siya kanina. Walang goodbye, ni good night. Matindi ata ang galit sa kin. Hmmmm.... Lagi na lang ako.
Pag mas bata ba sa kin, kelangan ba na ako ang umunawa? Di ba dapat give and take?
Naiisip ko lang, kung maghihiwalay kami.. Hmmm... syempre, masasaktan ako di ba? Pero pano kung di naman magwowork out yung relationship? Magkaiba kami ng priorities.. Kung maghihintay ako, baka di na ko puedeng magkaanak non pag ready na siya.

Pero kung don nga ang bagsak namin..
Mamimiss ko siya. Narealize ko, puede naman yung mahal mo yung isa tao pero di mo siya kasama. Yung hanggang don lang kasi alam mong wala namang patutunguhan...
Salamat na lang dahil sa isang yugto ng buhay ko, nagawa mo kong pasayahin, patawanin, matutunang mahalin ka..
Sana kung maghihiwalay kami, maging magkaibigan pa din kami. Maganda naman yung samahan namin eh. Sana yung magiging relasyon natin eh yung katulad ng naipundar namin ni Chris, na kahit wala na.. nandon pa din ang respeto at pagmamahal sa isa't isa.

Nalulungkot ako.. Pero ganon talaga.
Sa umpisa lang naman masakit yan di ba...

Wow! Malapit na pala ang bday ko.
Ayos tong bday gift na to.

I'm Screwed!

Unang Araw

Sugarfree

Sadya ba talagang ganyan

Palakad-lakad kang nakatungo

San patungo?

Ngayong wala ka na

kailangang masanay na muling nag-iisa

San ka na kaya?

Wag mo akong sisihin

Minsan ika'y hanapin

Ito ang unang araw na wala ka na

Nasanay lang sigurong nandyan ka

Di ko rin akalang puedeng kang mawala

Ayan na nga...

Nababato.. nalulungkot

Luha'y napapawi ng singhot

At talungkob ng kumot

Wag mo akong isipin

Minsan ako'y iyakin

Ito ang unang araw na wala ka na..

Ito ang unang araw na wala ka na...

Ito ang unang araw na wala ka na...